Ο Άντρας που αναζήτησε την αγάπη στο σκοτάδι

Ένας άντρας. Γνωστός. Άγνωστος – τι σημασία έχει ; Ο άντρας. Σκληρός. Ρευστός. Ερωτικός. Στεγανός. Δοτικός. Ανεξερεύνητος. Θύμα. Κυνηγός. Ο άντρας, η σάρκα, οι ηδονές, τα μυστικά του  –  όλα μαύρα. Σκιές σε έναν καθρέφτη που δεν μπορεί πια να συναρμολογήσει κανείς. Το σπίτι, η γλύκα, η αγκαλιά, η ανάμνηση της ευτυχίας του – όλα λευκά. Έψαχνε, όλο έψαχνε το αγόρι-αγάπη που είχε αφήσει πίσω. Σκοτάδι. Μεγάλωσε, κουράστηκε, προτιμούσε να ξεχνάει.  Σκοτάδι. Έρωτες, άγνωστα κορμιά, περαστικές ανατριχίλες, νύχτες που έσκαγαν σαν πυροτεχνήματα  –  το άλλο πρωί, η οδύνη ξυπνούσε στο κρεβάτι του. Σκοτάδι.  Κι ύστερα, ένα πρωί, το δωμάτιο άστραψε, έγινε λευκό – να είδε τη λάμα ; Σκοτάδι, σκοτάδι, σκοτάδι. Όλα κόκκινα.

Κάλλια Καστάνη
Δημοσιογράφος